پيشينيان (۶۰۰–۱۰۰۰ ميلادي)
شطرنج در سدهٔ چهارم[۲۰] يا ششم ميلادي از شمال‌غربي هند سرچشمه گرفته‌است. در آن زمان، امپراتوري گوپتا بر هند فرمان مي‌راند.[۲۱] شاهان هند بر اين باور بودند كه يادگيري جنگ موجب يادگيري ارزش‌هاي دلاوري، تصميم‌گيري، شكيبايي و شجاعت مي‌شود؛ بنابراين، تصميم گرفتند كه جنگ را مدل‌سازي كنند. رايج‌ترين داستان درمورد اختراع شطرنج اين است كه شطرنج اختراع يك قدّيس هندي بوده‌است. شاه هند كه "بالهات" نام داشت، از قمار و اعتياد به بازي‌هاي شانسي خشمگين شده‌بود. او از اين قدّيس هندي كه "سيساً نام داشت، درخواست كرد بازي‌اي ايجاد كند كه در آن بتوان دورانديشي و استدلال كرد و چيزي به‌عنوان شانش در آن وجود نداشته باشد. مدتي بعد، سيسا با صفحه‌اي متشكل از ۶۴=۸×۸ خانه نزد شاه آمد. دو ارتش متشكل از ۳۲ مرد با دو رنگ مختلف، صفحه را پُر كرده‌بودند و آرمانِ هر ارتش، دستگيري و كشتن شاه ارتش حريف بود. اين بازي "چاتورانگا" نام گرفت. صفحهٔ شطرنج "آشتاپاداً نام داشت.[۲۲][۲۳]
واژهٔ چاتورانگا از زبان سانسكريت سرچشمه گرفته و به‌معني «چهار عضو» است كه به ۴ عضو نظامي ارتش هند يعني ارابه‌ها، فيل‌ها، سواره‌نظام و پياده‌نظام اشاره دارد.[۲۴] پيروزي بازيكنان در چاتورانگا به سرنوشت يكي از مهره‌ها (شاه كنونيِ شطرنج) بستگي داشت. تعداد خانه‌هاي موجود در صفحهٔ اين بازي ممكن است ۱۰۰ خانه يا حتي بيشتر از آن باشد
برچسب: ،